Elsie MacGill, geboren op 27 maart 1905, was een pionier in de Canadese luchtvaartindustrie en de eerste vrouwelijke ingenieur in Noord-Amerika. Ze studeerde af aan de Universiteit van Toronto met een graad in elektrische ingenieurswetenschappen en begon haar carrière bij het Canadese ministerie van Oorlog, waar ze werkte aan de ontwikkeling van een vliegtuig voor gebruik tijdens de Eerste Wereldoorlog.

In 1927 werd MacGill aangenomen door de Canadese Vliegtuigfabriek Limited, waar ze werkte aan de ontwikkeling van het eerste vliegtuig dat specifiek was ontworpen voor de Canadese luchtmacht. Ze was ook betrokken bij de ontwikkeling van de Hawker Hurricane-vliegtuigen, die tijdens de Tweede Wereldoorlog werden gebruikt door de Britse Royal Air Force.

MacGill werd ook actief betrokken bij de vakbondsbeweging en was een voorvechtster voor de rechten van vrouwen in de luchtvaartindustrie. Ze was ook een voorvechtster voor de veiligheid op het werk en speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van de Canadese arbeidswetgeving.

Naast haar werk als ingenieur was MacGill ook actief in de politiek. Ze diende als raadslid in Toronto en was ook kandidaat voor het Canadese parlement.

MacGill stierf op 4 november 1980, maar haar bijdragen aan de luchtvaartindustrie zullen altijd worden herinnerd. Ze is een inspiratie voor vrouwen over de hele wereld die willen werken in de technische sector. Haar verdiensten werden erkend door de Canadese regering, die haar benoemde tot Officier in de Orde van Canada.

Elsie MacGill was meer dan alleen een pionier in de Canadese luchtvaartindustrie. Ze was ook een voorvechtster voor de rechten van vrouwen en een belangrijke speler in de ontwikkeling van de Canadese arbeidswetgeving.

Haar carrière begon in 1927 bij de Canadese Vliegtuigfabriek Limited, waar ze werkte aan de ontwikkeling van het eerste vliegtuig dat specifiek was ontworpen voor de Canadese luchtmacht. Ze was ook betrokken bij de ontwikkeling van de Hawker Hurricane-vliegtuigen, die tijdens de Tweede Wereldoorlog werden gebruikt door de Britse Royal Air Force.

Maar MacGill was niet alleen bezig met het ontwerpen van vliegtuigen. Ze was ook actief betrokken bij de vakbondsbeweging en stond aan de vooravond van de beweging voor de rechten van vrouwen in de luchtvaartindustrie. Ze was een voorvechtster voor veiligheid op het werk en speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van de Canadese arbeidswetgeving.

Naast haar werk als ingenieur was MacGill ook actief in de politiek. Ze diende als raadslid in Toronto en was ook kandidaat voor het Canadese parlement. Haar verdiensten werden erkend door de Canadese regering, die haar benoemde tot Officier in de Orde van Canada.

Hoewel MacGill in 1980 is overleden, zullen haar bijdragen aan de luchtvaartindustrie altijd worden herinnerd. Ze is een inspiratie voor vrouwen over de hele wereld die willen werken in de technische sector en heeft de weg geplaveid voor vrouwen om te excelleren in male-dominated beroepen. Haar leven en werk blijven een belangrijk deel uitmaken van de Canadese geschiedenis en zullen altijd worden herinnerd als een voorbeeld van wat vrouwen kunnen bereiken als ze hun dromen achterna gaan.

McGill’s leven en werk zijn nog steeds een inspiratie voor vrouwen over de hele wereld die willen excelleren in male-dominated beroepen. Haar bijdragen aan de luchtvaartindustrie waren niet alleen beperkt tot het ontwerpen van vliegtuigen. Ze was ook een voorvechtster voor de rechten van vrouwen en de veiligheid op het werk, en heeft een belangrijke rol gespeeld in de ontwikkeling van de Canadese arbeidswetgeving.

MacGill begon haar carrière bij het Canadese ministerie van Oorlog, waar ze werkte aan de ontwikkeling van een vliegtuig voor gebruik tijdens de Eerste Wereldoorlog. In 1927 werd ze aangenomen door de Canadese Vliegtuigfabriek Limited, waar ze werkte aan het ontwerp van het eerste vliegtuig dat specifiek was ontworpen voor de Canadese luchtmacht. Ze was ook betrokken bij de ontwikkeling van de Hawker Hurricane-vliegtuigen, die tijdens de Tweede Wereldoorlog werden gebruikt door de Britse Royal Air Force.

Maar MacGill was niet alleen bezig met het ontwerpen van vliegtuigen. Ze was ook actief betrokken bij de vakbondsbeweging en stond aan de vooravond van de beweging voor de rechten van vrouwen in de luchtvaartindustrie. Ze was een voorvechtster voor veiligheid op het werk en speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van de Canadese arbeidswetgeving.

Naast haar werk als ingenieur was MacGill ook actief in de politiek. Ze diende als raadslid in Toronto en was ook kandidaat voor het Canadese parlement. Haar verdiensten werden erkend door de Canadese regering, die haar benoemde tot Officier in de Orde van Canada.

McGill’s leven en werk zijn een belangrijk deel van de Canadese geschiedenis en zullen altijd worden herinnerd als een voorbeeld van wat vrouwen kunnen bereiken als ze hun dromen achterna gaan. Ze blijft een inspiratie voor vrouwen over de hele wereld die willen excelleren in male-dominated beroepen en heeft de weg geplaveid voor vrouwen om succes te behalen in de technische sector.